Las to miejsce silnie połączone, gdzie witalność drzew zależy od siły i dostrojenia ich fizycznych relacji z innymi drzewami w swoim najbliższym otoczeniu oraz stworzeniami.
Czy las potrzebuje człowieka? Pozostawiony sam sobie i w optymalnych warunkach pojawiająca się w nim równowaga zachodzi w sposób naturalny. Tylko brak równowagi powoduje negatywne zmiany, a przyroda sama sobie radzi i sprząta to, co nie jest dla niej korzystne. W ciągu ostatnich dziesięcioleci współczesna nauka dogoniła rdzenną inteligencję i odkryła, że rośliny nie są tylko odrębnymi bytami, jak wcześniej sądzono. Lasy są obecnie rozumiane jako złożone systemy adaptacyjne, w których drzewa, rośliny, grzyby i bakterie są ze sobą połączone w rozległą, splątaną sieć pod ziemią.
KOMUNIKACJA
Badania wykazały, że istnieje złożona podziemna sieć korzeni, grzybów i bakterii fizycznie łączy rośliny i drzewa pod dnem lasu. Ta sieć umożliwia drzewom komunikację i przekazywanie zasobów między sobą. Rośliny i drzewa mogą to zrobić, tworząc istotne związki z grzybami żyją one i rosną w połączeniu z korzeniami drzewa, tworząc wzajemnie korzystne partnerstwo. Wzajemna wymiana organizmów fotosyntetyzujących i grzybów sięga setek milionów lat.
A tak zwane „korzenie grzybów” mają pod ziemią rozgałęzione nici, czyli grzybnię, która rozprzestrzenia się od wierzchołka korzenia jednego drzewa, aby połączyć się z korzeniami innych drzew i roślin w rozległym, splecionym labiryncie. Drzewa doskonale korzystają z tej sieci, która doskonale łączy je w celu komunikowania się między sobą i dzielenia się zasobami.
"DRZEWO - MATKA"
Dr Suzanne Simard odkryła, że najstarsze i najbardziej wyróżniające się drzewa w lesie były najsilniej ze sobą powiązane. To właśnie „drzewa-matki” działają jako centrum czyli centralne łącze, które przypomina trochę stację kolei miejskiej komunikując się z młodymi sadzonkami wokół nich. W jednym lesie "drzewo-matka" może być połączone z setkami innych drzew. Drzewa mogą wysyłać sygnały, które działają jako wskazówki dla innych roślin znajdujących się w potencjalnym niebezpieczeństwie. Suzanne Simard również odkryła, że "drzewa-matki" przenoszą część swojego dziedzictwa na następne pokolenie. Umierając przekazują swoim sadzonkom więcej substancji odżywczych tj. główny budulec życia węgiel, aby przygotować je na nadchodzące zmiany. Niestety powszechna obecnie praktyka w przypadku komercyjnego pozyskiwania drewna, która usuwa stare drzewa w celu wydobycia najcenniejszego drewna niszczy komunikację drzew.
REGENERACJA
Lasy w których zachowane są naturalne połączenia między drzewami, wspomagają regenerację, wspierają różnorodność biologiczną i chronią magazynowanie dwutlenku węgla.
Udowodniono, że komunikacja między "drzewami matkami", sadzonkami i innymi roślinami zwiększa odporność społeczności leśnej. Utrzymanie zbiorowisk drzew w nienaruszonym stanie poprzez utrzymanie sieci powiązań powinno pomóc im przeciwstawić się stresowi związanemu ze zmianą klimatu i szybciej się regenerują. Podsumowując z siecią komunikacji lasy są w stanie lepiej radzić sobie ze zmianami, być produktywne, zdrowe, różnorodne i dostępne dla wielu przyszłych pokoleń.
