Medytacja leśna w górach

 

Umysł wieje jak wiatr. Trudno go kontrolować i trudno przewidzieć. Zwłaszcza, gdy jest niespokojny. Nasze wzorce myślenia mogą się różnić od rozproszonego zamieszania lub chwiejnego niezdecydowania do spirali negatywnych myśli. Medytacja leśna jest sposobem na obserwację, zrozumienie i transformację naszego wzorca myśli. Chodzi o odnalezienie siły gór, współczucia i cierpliwości drzew oraz mądrości wody. Celem medytacji jest rozwój i przede wszystkim jest to podróż, która tworzy trwały pokój i pogodę ducha.

Medytacja w otoczeniu lasów i gór to sposób na znalezienie spokoju i równowagi z pomocą natury. Pomaga nam uwolnić się od myśli, które nas niepokoją lub przeszkadzają. Łącząc się z naturą, jesteśmy w stanie wnieść jasność do życia. Lasy oferują nam zaskakująco proste ścieżki do kontrolowania zamieszania w naszej głowie i zamieniania burzy myśli w delikatną bryzę. Dźwięki natury,  ptaki, szept wiatru w liściach, szum lodowatych rzek zimą łączą nas, uspokajają i dają poczucie przynależności.

 SPACERY MEDYTACYJNE

Bądź cichy. Idź powoli. Myśl mniej. Czuj więcej. Podczas spacerów w medytacji nad naturą skupiamy naszą świadomość na doświadczaniu natury poprzez wzrok, słuch, dotyk, zapach (a może nawet i smak). Dźwięki lasu, zapach drzew, promienie słońca przechodzące przez liście, świeże, czyste powietrze — te rzeczy dają nam poczucie komfortu, pomagają się zrelaksować i myśleć jaśniej. W pierwszej połowie spaceru użyj zmysłu wzroku, słuchu lub węchu, aby przenieść swoje myśli do chwili obecnej. Zauważ otaczającą cię przyrodę i spróbuj znaleźć rzeczy, które napełnią twoje serce podziwem i zdumieniem. W medytacji nie próbujemy hamować ani zatrzymywać żadnych negatywnych myśli. Zamiast tego korzystamy z pomocy natury, aby zastąpić je pozytywnymi myślami, spostrzeżeniami i inspiracją.

RELACJA Z NATURĄ

Gdy poczujesz się spokojniejszy, znajdź miejsce, które cię wzywa i usiądź w ciszy, obserwując świat wokół siebie. Zauważ relacje, które istnieją w naturze i powiązania wszystkiego wokół ciebie. Skup swoje myśli na chwili obecnej i dowiedz się, czego natura ma nas nauczyć. Znajdź swój własny rytm i wybierz to, co wydaje ci się naturalne. Każda osoba ma wyjątkową więź z naturą. 

Podróż w czasie: Znajdź duży kamień lub stare drzewo i oprzyj się o nie. Wyobraź sobie, że podróżujesz daleko w czasie i przeżywasz wszystkie doświadczenia z perspektywy kamienia lub drzewa.

Spacer wdzięczności: Znajdź coś w naturze, co napełni cię wdzięcznością. Pozostań z tym uczuciem tak długo, jak możesz.

Świat w światach: Przyjrzyj się uważnie maleńkiemu światu owadów, trawy i małych roślin, które często przechodzą niezauważone pod naszymi stopami. Znajdź coś wyjątkowego i nieoczekiwanego. Jakie przesłanie, spostrzeżenia i naukę mają dla Ciebie?

Krąg świadomości: Usiądź w pięknym miejscu. Stwórz wokół siebie mały krąg świadomości. Stań się świadomy całego piękna w kręgu. Powoli rozszerzaj krąg świadomości, aby objąć większy obszar. Powtarzaj, aż dotrzesz do granicy wyobraźni.

Doświadczenie medytacji jest zawsze wyjątkowe, ale zależy od etapu podróży, na którym się znajdujesz. Podobnie jak podróż rzeki, która zaczyna się od małego szemrzącego strumienia, spada przez wodospady do spokojnej, krętej rzeki i w końcu wpada do rozległego oceanu. A potem cykl się powtarza. Tak samo może być z twoimi myślami, gdy medytujesz.

Posiadanie konkretnych oczekiwań co do doświadczeń z medytacji może utrudniać postęp. Największa radość medytacji polega na zaakceptowaniu zmieniającej się natury wewnątrz i na zewnątrz oraz uświadomieniu sobie praw natury, które łączą nas i wszechświat w wiecznym uścisku. 

SPOKÓJ W GÓRACH.

WIZUALIZACYJNA MEDYTACJA INSPIROWANA JONEM KABAT-ZINNEM

Poniższy fragment pochodzi od Jona Kabata-Zinna, pioniera uważności.

Pozwól ciału pozostać nieruchomym i usiądź z poczuciem godności, determinacji, bycia kompletnym, całościowym, w tej właśnie chwili, z postawą odzwierciedlającą to poczucie całości. 

Siedząc tutaj, pozwól, aby w twoim umyśle uformował się obraz najwspanialszej lub najpiękniejszej góry, jaką znasz, widziałeś lub potrafisz sobie wyobrazić…, pozwól mu stopniowo nabrać większego ostrości… i nawet jeśli nie pojawi się jako obraz wizualny, pozwól na poczucie tej góry i poczuj jej ogólny kształt, jej wysoki szczyt lub szczyty wysoko na niebie, dużą podstawę zakorzenioną w podłożu skorupy ziemskiej, jej strome lub łagodnie opadające zbocza… Zauważ, jaka jest masywna, jak solidna, jak nieruchoma, jak piękna, czy to z daleka, czy z bliska…

Stając się górą w naszej praktyce medytacyjnej, możemy połączyć się z jej siłą i stabilnością i przyjąć je za nasze własne. Może nam pomóc zobaczyć, że nasze myśli i uczucia, nasze zmartwienia, nasze emocjonalne burze i kryzysy, nawet rzeczy, które nam się przytrafiają, są bardzo podobne do pogody w górach. Mamy tendencję do brania wszystkiego do siebie, ale jego najsilniejszą cechą jest bezosobowość. 

Pogody w naszym życiu nie można ignorować ani zaprzeczać, należy ją napotkać, uszanować, poczuć, poznać taką, jaka jest i zachować w świadomości. I zachowując ją w ten sposób, poznajemy głębszą ciszę, spokój i mądrość. Góry mają nas tego nauczyć, a nawet wiele więcej, jeśli tylko na to pozwolimy. I tak jak góra pozostaje górą – ze swoimi drzewami, drogami i dziką przyrodą – tak samo i my pozostajemy górą bez względu na to, co przynoszą zmieniające się pory roku.

Bez względu na to, czy mamy myśli słoneczne czy ponure, warunki mroźne czy łagodne, pod powierzchnią naszych mentalnych wzorców pogodowych kryje się nasza prawdziwa natura, silna i niezachwiana, a spokój natury niech nam towarzyszy.